Z dniem 1 stycznia 2019 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych. Zgodnie z przepisami przejściowymi do postępowań egzekucyjnych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Jednakże nawet do tych postępowań, przepisy art. 29 i art. 30 nowej ustawy stosuje się od dnia jej wejścia w życie. Przepisy te wprowadzają nowe opłaty dla wierzycieli, na przykład w razie złożenia przez wierzyciela wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego albo oczywiście niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego lub wskazania we wniosku o wszczęcie egzekucji osoby niebędącej dłużnikiem.
Na tle tej regulacji pojawił się problem czy w sytuacji złożenia wniosku o umorzenie postępowania przez wierzyciela i wydaniu przez komornika sądowego postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego po dniu 31 grudnia 2018 r. znajdzie zastosowanie przepis art. 29 ustawy o kosztach komorniczych, czyli czy wierzyciel może być obciążony opłatą stosunkową w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania.
Uchwałą z dnia 27 lutego 2020 r., (III CZP 62/19) Sąd Najwyższy przesądził, że artykuł 29 ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych nie znajduje zastosowania, jeżeli wierzyciel złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Nawet zatem jeżeli umorzenie postępowania przez komornika nastąpiło już po wejściu w życie nowej ustawy o kosztach komorniczych, jeżeli wniosek wierzyciel złożył przed dniem 1 stycznia 2019 r, nie można go obciążyć opłatami stosunkowymi.